درباره این اثر، به قلم شهرام غلامی می‌خوانیم:«در موسیقی ایرانی معمولاً رسم بر این است که وقتی نوازنده‌ای اثر یا آهنگی خلق و منتشر می‌کند روی جلد آثار خود می‌نویسد، قطعاتی برای تار، بربت، سه‌تار… و این بدان معناست که نوازنده یا صاحب اثر، برای ساز قطعاتی را ساخته که ویژگی‌های و روند تکنیکی خاصی را برای آموزش و بهبود کیفیت نوازندگی دارد… این مقدمه را گفتم که اشاره کنم به این نکته که قطعات این مجموعه از این قاعده مستثنی نیستند….. اگر بخواهم مختصر توضیحی راجع به قطعات داشته باشم باید اشاره کنم به تکنیک‌هایی از موسیقی‌های مختلف، از موسیقی‌های قومی ایران که در این شیوه‌ی بربت‌نوازی جا می‌گرفته و یا به نوعی با این شیوه تلفیق شده است. به واسطه‌ی همین تاثیرپذیری و تلفیق که در اکثر قطعات وجود دارد تکنیک‌هایی برای بربت خلق شده که نه تنها تازگی و طراوت را برای نوازندگان به ارمغان می‌آورد بلکه برای سازهای مضرابی دیگر و حتا تا حدودی برای سازهای کششی قابل استفاده می‌باشد.»
