درباره‌ی این اثر، به قلم حمیدرضا دیبازر می‌خوانیم:«اگر نوعی از سواد موسیقی را توان روخوانی موسیقی مکتوب بدانیم، با رعایت انصاف، هر نوع از موسیقی، با توجه به ویژگی‌های خاص خودش، دارای سواد مخصوص و مربوط به خود برای یادگیری، خلق و اجرا است. بنابر‌این موارد، نگارنده، سُلفِژ مقدماتی را تلاش در انتقال سواد موسیقی کلاسیک، در قالب میزان‌های ساده، ترکیبی و لَنگ و بر اساس مُد‌های ماژُر و مینُر می‌داند. بر این اساس این پرسش‌ها مطرح است: ۱.چه نسبتی وجود دارد میان نوع موسیقی و شیوه‌ی آموزش آن؟ ۲.ملاک سنجش کارآمدی یک شیوه‌ی آموزشی چیست؟ ۳.چه عواملی می‌تواند باعث بهبود شیوه‌های آموزش موسیقی بشود؟ ۴.آیا لازم است هنرجوی موسیقی فارغ از نوع موسیقی‌ای که در حال یادگیری آن است سُلفِژ را فراگیرد؟»
