سنتور (Santor):

ساز سنتور یکی از معروف ترین سازهای سنتی موسیقی ایرانی ست 

ساز از ساختاری جعبه مانند به شکل ذوزنقه تشکیل شده است که بلندترین ضلع هنگام نواختن نزدیک به نوازنده قرار می گیرد .

ساز سنتور مجوف(جعبه ای به شکل ذوزنقه و توخالی) و با ارتفاع سطوح جانبی 8  -10 سانتی متر می باشد.

بدنه ساز سنتورکاملا از جنس چوب بوده و قابلیت ساخت با چوب های گردو ، فوفل و آزاد را دارا می باشد که با توجه به فراوانی چوب گردو ، امروزه اکثر سنتور های تولید شده از جنس چوب درخت گردو می باشند.

روی سطح صفحه سنتور ، دو ردیف خرک های چوبی قرار دارد و از روی هر خرک 4 رشته سیم همکوک عبور می کند ولی هر سیم به گوشی معینی در سطوح جانبی راست کار پیچیده می شود ، جنس گوشی های سنتور فلزی و در دونوع آبکاری شده و بدون آبکاری در سنتور سازی مورد استفاده قرار می گیرد که هر کدام از این دو نوع گوشی مزایا و معایب بخصوص خود را دارند که از مهمترین مزایای گوشی های بدون آبکاری میتوان به قابلیت نگهداری کوک بیشتر اشاره نمود.

همچنین گوشی های آبکاری شده به دلیل وجود عایق بر روی فلز مقاومت بیشتری در برابر زنگ زدگی در محیط هایی با رطوبت بالا را دارا میباشند و از این رو توصیه میگردد برای استفاده از سنتور در شهرهای مرطوب از سنتور هایی با گوشی آبکاری شده استفاده گردد.

 سیم های مورد استفاده در سنتور به دو دسته سفید ( زیر ) و زرد ( بم ) تقسیم می شوند، که بهترین سیم های موجود برای سنتور در ایران سیم های ساخت کشور آلمان می باشد.

محدوده صدادهی سنتور کمی بیش از 4 اکتاو است . اما در نوع رایج آن ( 9 خرک ) فاقد فواصل کروماتیک مخصوص موسیقی ایرانی می باشد و نوازنده مجبور است کوک ساز را تغییر دهد .

سنتور دارای صوتی شفاف و بلورین است و قابلیت تکنوازی و همنوازی را  به خوبی دارد .

این ساز به وسیله مضراب های چوبی بلند و باریک به طول 20 سانت نواخته میشود و همچنین از لحاظ ساختاری در چند نوع ؛ سل کوک ، لا کوک ، سی کوک ، سنتور باس ، سنتور باریتن ، سنتور کروماتیک و کروماتیک بم در بازار موجود است .

از جمله مطرح ترین نوازندگان سنتور در ده های اخیر میتوان به : فرامرز پایور ، پرویز مشکاتیان ،پشنگ و اردوان کامکار و سیامک آقایی اشاره نمود.